приника́ть несов.

1. (припадать) прыпада́ць; (прижиматься) прыту́львацца, тулі́цца;

2. перен., разг. зато́йвацца, прыто́йвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пры́нік (прі́нік) ’драўляны выступ каля печы замест ляжанкі’ (Мат. Маг.). Бяссуфікснае ўтварэнне ад прыні́кнуць ’прыціснуцца’ з пераносам націску на прэфікс і звужэннем семантыкі. Параўн. аналагічнае рус. пск. прини́ка ’прытулак, прыстанак’, а таксама семантыку дзеясловаў: гом. приника́ть ’межаваць, прылягаць’, укр. приника́ти, прини́кнуты ’шчыльна прытуляцца да каго-, чаго-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыту́львацца несов.

1. (да каго, чаго) прижима́ться (к кому, чему), льнуть (к кому, чему), приника́ть (к кому, чему), припада́ть (к кому, чему); прислоня́ться (к чему); см. прытулі́цца 1;

2. страд. прижима́ться; прислоня́ться; пригрева́ться; укрыва́ться; см. прыту́льваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпада́ць несов.

1. (да каго, чаго) припада́ть (к кому, чему); (плотно, вплотную) приника́ть (к кому, чему), льнуть;

2. (на што) (происходить в одно время с чем-л.) приходи́ться (на что), совпада́ть (с чем);

3. выпада́ть (на до́лю), приходи́ться, достава́ться;

1-3 см. прыпа́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тулі́цца несов.

1. (да каго, чаго) прижима́ться (к кому, чему), жа́ться (к кому, чему), льнуть (к кому, чему), приника́ть (к кому, чему), припада́ть (к кому, чему);

т. да ма́ці — прижима́ться (жа́ться, льнуть) к ма́тери;

т. да сцяны́ — жа́ться (прижима́ться) к стене́;

2. юти́ться; жа́ться;

каля́ ле́су тулі́лася невялі́кая вёска — у ле́са юти́лась небольша́я дере́вня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припада́ть несов.

1. (приникать) прыпада́ць; (прижиматься) тулі́цца, прыту́львацца;

припада́ть к земле́ прыпада́ць да зямлі́;

припада́ть к груди́ прыпада́ць (тулі́цца, прыту́львацца) да грудзе́й;

припада́ть на коле́ни прыпада́ць на кале́ні;

2. разг. (прихрамывать) наку́льгваць, кульга́ць;

припада́ть на ле́вую но́гу наку́льгваць (кульга́ць) на ле́вую нагу́;

3. прост., уст. (болеть, недомогать) хварэ́ць; прыхво́рваць;

припада́ть к нога́м (к стопа́м) книжн., уст. кі́дацца ў но́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)