прилежа́щий

1. прич. які́ (што) стара́ецца; які́ (што) ру́піцца; які́ (што) прымыка́е (да чаго); які́ (што) мяжу́е (з чым), які́ (што) мяжу́ецца (з чым); см. прилега́ть;

2. прил., мат. прыле́глы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыле́глы

1. прилега́ющий, прилежа́щий, примыка́ющий, сме́жный;

~лыя зе́млі — прилега́ющие (прилежа́щие, примыка́ющие, сме́жные) зе́мли;

2. мат. прилежа́щий;

п. бок — прилежа́щая сторона́;

3. (подпорченный — о зерне и т.п.) подопре́лый, подопре́вший; лежа́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)