прилега́ть несов.
1. прыляга́ць; (облегать — ещё) прыстава́ць; см. приле́чь;
2. (примыкать к чему-л.) прымыка́ць (да чаго); (граничить) межава́ць (з чым), межава́цца (з чым);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прилежа́ть несов., уст.
1. (относиться с прилежанием) стара́цца; ру́піцца;
2. см. прилега́ть 2.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паад’язджа́ць сов. (о многом, о многих)
1. отъе́хать;
2. уе́хать;
3. (перестать плотно прилегать к чему-л.) отойти́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
примыка́ть несов.
1. (придвигать вплотную) прымыка́ць;
2. (присоединяться) далуча́цца;
3. (прилегать) прыляга́ць; прымыка́ць; (граничить) межава́ць (з чым), межава́цца (з чым);
4. грам. прымыка́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Дакла́дны ’дакладны’ (БРС). Укр. докла́дний ’тс’. Запазычанне з польск. dokładny ’тс’. Параўн. дакла́днасць, дакла́дна. Польск. слова з такім значэннем вядома ў помніках з XVIII ст. і звязана з дзеясловам dokładać (się), dokład. Слаўскі (1, 154) прыводзіць як паралель ст.-польск. dołożny ’дакладны’ (< dołożyć) і рус. приле́жный (< прилега́ть).
Дакладны́ (БРС): дакладна́я запіска < рус. докладна́я записка (а гэтыя словы да докла́д > бел. дакла́д). Адносна рус. докладна́я (уласна дакладная записка) падрабязна ў Шанскага, 1, Д, Е, Ж, 157. Ужо ў сярэдзіне XV ст. ужывалася слова докладная («а докладную писал чернец Иринарх…»), якое ўзнікла на базе словазлучэння докладная грамота.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыляга́ць (да чаго і без дап.) несов., в разн. знач. прилега́ть (к чему и без доп.);
суке́нка ~га́е да це́ла — пла́тье прилега́ет к те́лу;
по́ле ~га́е да ле́су — по́ле прилега́ет к ле́су
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прилега́ющий
1. прич. які́ (што) прыляга́е; які́ (што) прыстае́; які́ (што) прымыка́е; які́ (што) мяжу́е (з чым), які́ (што) мяжу́ецца (з чым); см. прилега́ть;
2. прил. (смежный) суме́жны; (соседний) сусе́дскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прилежа́щий
1. прич. які́ (што) стара́ецца; які́ (што) ру́піцца; які́ (што) прымыка́е (да чаго); які́ (што) мяжу́е (з чым), які́ (што) мяжу́ецца (з чым); см. прилега́ть;
2. прил., мат. прыле́глы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыстава́ць несов.
1. (да каго, чаго) в разн. знач. пристава́ть (к кому, чему); (о липком, клейком — ещё) прилипа́ть (к кому, чему); (надоедая — ещё) привя́зываться; (о судне — ещё) прича́ливать (к чему), прива́ливать (к чему);
2. (да чаго) облега́ть (что);
3. (да чаго) прилега́ть (к чему);
1-3 см. прыста́ць 1-3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)