приказа́ть сов.
1. (отдать приказ) загада́ць; (распорядиться) распарадзі́цца;
команди́р приказа́л вы́ступить с рассве́том камандзі́р загада́ў вы́ступіць на світа́нні;
2. уст. (завещать) адда́ць (перада́ць) у спа́дчыну; завяшча́ць;
◊
приказа́л до́лго жить уст. наказа́ў до́ўга жыць;
что прика́жете? уст. што загада́еце?;
как прика́жете уст. як загада́еце (як ска́жаце, як хо́чаце);
как прика́жете вас понима́ть? як загада́еце (як дазво́ліце, як трэ́ба) вас разуме́ць?;
что прика́жешь де́лать, е́сли…? што ты бу́дзеш рабі́ць, калі́…?
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закама́ндаваць сов., разг. приказа́ть; скома́ндовать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заказа́ть сов.
1. заказа́ць, мног. пазака́зваць;
2. (запретить) уст. забарані́ць;
3. (приказать) уст. наказа́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
распарадзі́цца сов.
1. (отдать распоряжение) распоряди́ться; приказа́ть;
2. (позаботиться об устройстве, организации, проведении чего-л.) распоряди́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прика́зывать несов.
1. (отдавать распоряжение) зага́дваць; распараджа́цца;
2. (завещать) уст. аддава́ць (перадава́ць) у спа́дчыну; завяшча́ць; см. приказа́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
предписа́ть сов.
1. (приказать) загада́ць, прадпіса́ць;
2. (назначить соблюдение чего-л.) прадпіса́ць;
предписа́ть посте́льный режи́м прадпіса́ць пасце́льны рэжы́м;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заказа́ць I сов. заказа́ть;
з. касцю́м — заказа́ть костю́м
заказа́ць II сов. запрети́ть; приказа́ть;
сэ́рцу не зака́жаш — се́рдцу не прика́жешь;
◊ і дзяся́таму зака́жаш — и деся́тому зака́жешь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загада́ць I сов. (сделать распоряжение) приказа́ть; веле́ть, повеле́ть; (в письменном виде — ещё) предписа́ть;
◊ як ~да́еце вас разуме́ць? — как прика́жете вас понима́ть?
загада́ць II сов. (предложить загадку или вопрос) загада́ть
загада́ць III (на што) сов., разг. оповести́ть (о чём);
з. на сход — оповести́ть о собра́нии
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жить несов., в разн. знач. жыць;
жить до глубо́кой ста́рости жыць да глыбо́кай ста́расці;
они́ жи́ли вме́сте яны́ жылі́ ра́зам;
◊
за здоро́во живёшь за нішто́, ні з таго́ ні з сяго́;
жить в своё удово́льствие жыць для сваёй асало́ды;
жить душа́ в ду́шу жыць душа́ ў душу́;
приказа́ть до́лго жить скана́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
веле́ть
1. сов. сказа́ць; (приказать) загада́ць, наказа́ць; (распорядиться) распарадзі́цца; (не велеть) не дазво́ліць, забарані́ць;
полко́вник веле́л прийти́ палко́ўнік загада́ў прыйсці́;
князь велел кла́няться князь сказа́ў кла́няцца;
он велел перенести́ ве́щи в другу́ю ко́мнату ён распарадзі́ўся перане́сці рэ́чы ў другі́ пако́й;
2. несов. каза́ць; (приказывать) зага́дваць; нака́зваць; (распоряжаться) распараджа́цца; (не велеть) не дазваля́ць, забараня́ць;
◊
так велит мне долг так ка́жа мне абавя́зак.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)