призна́ть сов.
1. прызна́ць;
призна́ть прави́тельство прызна́ць ура́д;
призна́ть молодо́го писа́теля прызна́ць маладо́га пісьме́нніка;
призна́ть свою́ оши́бку прызна́ць сваю́ памы́лку;
призна́ть здоро́вым прызна́ць здаро́вым;
2. (узнать, опознать) разг. пазна́ць;
призна́ть в прохо́жем знако́мого пазна́ць у прахо́жым знаёмага;
ты его́ признаёшь? ты яго́ пазнае́ш?
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прызна́ць сов., в разн. знач. призна́ть; (прийти к заключению — ещё) найти́;
п. ура́д — призна́ть прави́тельство;
п. маладо́га пісьме́нніка — призна́ть молодо́го писа́теля;
п. сваю́ памы́лку — призна́ть свою́ оши́бку;
п. здаро́вым — призна́ть (найти́) здоро́вым
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
збракава́ць сов. забракова́ть, призна́ть него́дным
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поче́сть сов., уст. палічы́ць; (признать) прызна́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асудзі́ць сов.
1. (признать виновным) осуди́ть;
а. грабе́жніка — осуди́ть граби́теля;
2. (признать предосудительным) осуди́ть;
а. легкаду́мны ўчы́нак — осуди́ть легкомы́сленный посту́пок;
3. (предназначить к какой-л. участи) обре́чь, осуди́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адкры́та нареч. откры́то, открове́нно;
а. прызна́ць свае́ памы́лкі — откры́то (открове́нно) призна́ть свои́ оши́бки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
при́знанный
1. прич., прил. прызна́ны;
2. прич. (узнанный, опознанный) разг. пазна́ны; см. призна́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
объяви́ться разг.
1. (признать себя кем-л.) аб’яві́цца;
2. (появиться) з’яві́цца, паяві́цца; (найтись) знайсці́ся.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прызна́ць, прызнава́ць ’пазнаць; пагадзіцца, устанавіць’ (ТСБМ; шальч., даўг., лях., Сл. ПЗБ; ТС). Прэфіксальнае ўтварэнне ад зна́ць ’ведаць’ (гл.). Паводле Трубачова (Этногенез, 188), слав. *priznati сінтэзуе значэнні ’быць родным’ і ’знаць’, што адлюстроўвае архаічнасць мыслення, параўн. рус. дыял. призна́ть ’атрымаць звесткі, даведацца’, ’вызначыць, распазнаць’, укр. призна́ти ’прызнаць, пагадзіцца, успрыняць, устанавіць’, ’прызнаць сваім’, балг. призна́вам ’пагаджацца, прымаць да ведама’, ’паважаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)