прая́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прая́ўка |
прая́ўкі |
| Р. |
прая́ўкі |
прая́вак |
| Д. |
прая́ўцы |
прая́ўкам |
| В. |
прая́ўку |
прая́ўкі |
| Т. |
прая́ўкай
прая́ўкаю |
прая́ўкамі |
| М. |
прая́ўцы |
прая́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
проявка ж., разг. прая́ўка, -кі ж., праяўле́нне, -ння ср.;
проявка плёнки прая́ўка (праяўле́нне) плёнкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)