праязны́, -а́я, -о́е.

Які дае права на праезд.

Праязныя дакументы.

П. білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праязны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праязны́ праязна́я праязно́е праязны́я
Р. праязно́га праязно́й
праязно́е		 праязно́га праязны́х
Д. праязно́му праязно́й праязно́му праязны́м
В. праязны́ (неадуш.)
праязно́га (адуш.)		 праязну́ю праязно́е праязны́я (неадуш.)
праязны́х (адуш.)
Т. праязны́м праязно́й
праязно́ю		 праязны́м праязны́мі
М. праязны́м праязно́й праязны́м праязны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праязны́ проездно́й;

п. біле́т — проездно́й биле́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праязны́, ‑ая, ‑ое.

Які дае права на праезд якім‑н. відам транспарту. Праязны білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проездно́й праязны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дакумент, які дае права карыстацца чым-н.

Б. у кіно.

Праязны б.

Запрашальны б.

2. Дакумент, які сведчыць аб прыналежнасці каго-н. да палітычнай або грамадскай арганізацыі.

Прафсаюзны б.

3. Лісток з пытаннямі да таго, хто трымае экзамен, іспыт.

Экзаменацыйны б.

◊

Белы білет — пасведчанне аб няздольнасці выконваць ваенную службу.

|| прым. біле́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)