прачыня́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прачыня́ю прачыня́ем
2-я ас. прачыня́еш прачыня́еце
3-я ас. прачыня́е прачыня́юць
Прошлы час
м. прачыня́ў прачыня́лі
ж. прачыня́ла
н. прачыня́ла
Загадны лад
2-я ас. прачыня́й прачыня́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прачыня́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прачыня́ць несов. приоткрыва́ть, приотворя́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прачыня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прачыніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прачыні́ць, -ыню́, -ы́ніш, -ы́ніць; -ы́нены; зак., што.

Не поўнасцю адчыніць.

П. дзверы.

|| незак. прачыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приотворя́ть несов. прачыня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прачыня́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да прачыніцца.

2. Зал. да прачыняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прачыні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прачыню́ прачы́нім
2-я ас. прачы́ніш прачы́ніце
3-я ас. прачы́ніць прачы́няць
Прошлы час
м. прачыні́ў прачыні́лі
ж. прачыні́ла
н. прачыні́ла
Загадны лад
2-я ас. прачыні́ прачыні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прачыні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

приоткрыва́ть несов.

1. (дверь, окно, шкатулку и т. п.) прачыня́ць; (штору, одеяло и т. п.) прыадкрыва́ць;

2. (размыкать) разго́ртваць (тро́хі); (глаза) расплю́шчваць (тро́хі); (рот) разяўля́ць (тро́хі);

3. перен. прыадкрыва́ць; см. приоткры́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)