прачо́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прачо́ска прачо́скі
Р. прачо́скі прачо́сак
Д. прачо́сцы прачо́скам
В. прачо́ску прачо́скі
Т. прачо́скай
прачо́скаю		 прачо́скамі
М. прачо́сцы прачо́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прачо́ска I ж., см. прачэ́ска I

прачо́ска II ж., см. прачэ́ска II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прачо́ска ​1, ‑і, ДМ ‑чосцы; Р мн. ‑сак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прачэсваць ​1 — прачасаць ​1.

прачо́ска ​2, ‑і, ДМ ‑чосцы; Р мн. ‑сак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прачэсваць ​2 — прачасаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прачаса́ць², -чашу́, -чэ́шаш, -чэ́ша; -чашы́; -часа́ны і -чэ́саны; зак., што (спец.).

Вычасаць у даўжыню.

П. паз.

|| наз. прачо́ска, -і, ДМ -чо́сцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прачаса́ць¹, -чашу́, -чэ́шаш, -чэ́ша; -чашы́; -часа́ны і -чэ́саны; зак., што.

1. Апрацаваць часаннем (валакно).

П. лён.

2. перан. Пільна агледзець, абследаваць або абстраляць (якую-н. прастору, участак).

Пяхота прачасала лес.

|| незак. прачэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прачэ́сванне, -я, н. і прачо́ска, -і, ДМ -чо́сцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)