працяка́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. працяка́е працяка́юць
Прошлы час
м. працяка́ў працяка́лі
ж. працяка́ла
н. працяка́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час працяка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

працяка́ць несов., в разн. знач. протека́ть;

каля́ ха́ты ~ка́е рака́ — во́зле до́ма протека́ет река́;

страха́ ~ка́е — кры́ша протека́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

працяка́ць, ‑ае; незак.

1. Незак. да працячы.

2. Не затрымліваць ваду або іншую вадкасць. Ужо даўно працякаў дах, прагнілі некаторыя дошкі ў вагоне. Лынькоў. Каваль асцярожна ачысціў зямлю з радыятара і з палёгкай уздыхнуў: радыятар не працякаў. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працячы́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цячэ́; -цёк, -цякла́, -ло́; зак.

1. Прайсці дзе-н. сваім цячэннем (пра раку, ручай).

2. Прасачыцца, пранікнуць.

Вада працякла ў лодку.

3. Стаць пранікальным для вільгаці, дзіравым.

Страха працякла.

4. перан. Прайсці, мінуць.

Гады працяклі.

Хвароба працякла без ускладненняў.

|| незак. працяка́ць, -а́е.

|| наз. працяка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

працяка́нне ср. протека́ние; см. працяка́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

працяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. працякаць — працячы (у 2, 3 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Працёка, протёка ’праток’ (Клім.). Да працякаць < цячы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

развіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да развіцца.

2. Адбывацца, працякаць. Сусветны камуністычны рух нашай эпохі паспяхова развіваецца, пераадольваючы цяжкасці і перашкоды на сваім шляху. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працячы́ сов., в разн. знач. проте́чь; см. працяка́ць;

◊ мно́га вады́ ~цякло́ — мно́го (нема́ло) воды́ утекло́ (ушло́)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пралётка ’лёгкі адкрыты двухмесны экіпаж’ (ТСБМ). З рус. пралётка ’тс’, якое, паводле Даля (3, 493), ад пролетать ’хутка працякаць, прабягаць пэўную адлегласць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)