праця́гванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
праця́гванне |
| Р. |
праця́гвання |
| Д. |
праця́гванню |
| В. |
праця́гванне |
| Т. |
праця́гваннем |
| М. |
праця́гванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праця́гванне ср.
1. протя́гивание, прово́дка ж.;
2. протя́гивание, простира́ние;
3. прота́скивание;
4. продлева́ние; продолже́ние;
5. продолже́ние, продле́ние;
6. продева́ние;
7. разг. протя́гивание, продёргивание, прота́скивание;
8. разг. прота́скивание;
1-8 см. праця́гваць 2-4, 6-10
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праця́гванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. працягваць — працягнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прота́скивание праця́гванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
протя́гивание праця́гванне, -ння ср.; падава́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
продёргиваниеII
1. прашмо́ргванне, -ння ср.; праця́гванне, -ння ср., заця́гванне, -ння ср., прасо́ўванне, -ння ср.;
2. праця́гванне, -ння ср.; прабіра́нне, -ння ср.; см. продёргиватьII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
протя́жка ж.
1. (действие) праця́жка, -кі ж., праця́гванне, -ння ср.;
2. техн. праця́жка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тыра́да ‘доўгая шматслоўная фраза’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), ‘месца, узятае цалкам з другога твору’ (Ласт.). Запазычана літаратурным шляхам праз рус. тира́да або польск. tyrada, якія з франц. tirade < італ. tirata ‘працягванне, цягненне’ з народнага лац. tirare ‘цягнуць’ (ЕСУМ, 5, 571; Фасмер, 4, 60; SWO, 1980, 786; Арол, 4, 72).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ *На́вад, на́вод ’вышыўка’ (ТС). Ад водзіць ’вышываць’ (ТС), што, відаць, адлюстроўвае спецыфічны спосаб вышыўкі, параўн. водзіць водзікі ’тс’ («сінодзікі водзілі на сороццы»); параўн., аднак, балг. дыял. навод ’працягванне нітак асновы праз бёрда і нічальніцы для ткання’, навотки ’тканне ў некалькі нічальніц («у фігуры»)’, нъвдтки ’тонкае палатно з узорамі па ім’, чэш. ηάυοά ’спосаб пратыкання, працягвання нітак асновы праз бёрда’, што ўтвораны ад праслав. *navestif navedę, якое ў шэрагу слав. моў ужываецца і ў якасці ткацкага тэрміна (Герай–Шыманьска, БЕ, 31, 1, 48–49).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
продолже́ние ср.
1. праця́г, -гу м., прадаўжэ́нне, -ння ср.; неоконч. праця́гванне, -ння ср.;
продолже́ние на́чатой рабо́ты праця́г (праця́гванне, прадаўжэ́нне) пача́тай рабо́ты;
продолже́ние сле́дует праця́г бу́дзе;
в продолже́ние го́да, ме́сяца на праця́гу го́да, ме́сяца;
2. (в пространстве) прадаўжэ́нне, -ння ср.; неоконч. прадо́ўжванне, -ння ср.; (удлинение) падаўжэ́нне, -ння ср.;
продолже́ние стены́, ли́нии прадаўжэ́нне сцяны́, лі́ніі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)