пра́цьва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пра́цьва |
пра́цьвы |
| Р. |
пра́цьвы |
пра́цьваў |
| Д. |
пра́цьве |
пра́цьвам |
| В. |
пра́цьву |
пра́цьвы |
| Т. |
пра́цьвай
пра́цьваю |
пра́цьвамі |
| М. |
пра́цьве |
пра́цьвах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пра́цьва ж., обл. (место на реке для стирки белья) пра́льнище ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Про́ціва, про́цьва ’месца на беразе вадаёма, дзе мылі бялізну’ (уздз., Сл. ПЗБ). Гл. пратва, працьва < праць. О ў корані гіперкарэктнага характару пры пераносе націску або, магчыма, пад уплывам проці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)