пра́цьва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пра́цьва пра́цьвы
Р. пра́цьвы пра́цьваў
Д. пра́цьве пра́цьвам
В. пра́цьву пра́цьвы
Т. пра́цьвай
пра́цьваю		 пра́цьвамі
М. пра́цьве пра́цьвах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пра́цьва ж., обл. (место на реке для стирки белья) пра́льнище ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Про́ціва, про́цьва ’месца на беразе вадаёма, дзе мылі бялізну’ (уздз., Сл. ПЗБ). Гл. пратва, працьва < праць. О ў корані гіперкарэктнага характару пры пераносе націску або, магчыма, пад уплывам проці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пра́тва Пастаяннае месца каля вады, на рэчцы, дзе мыюць бялізну (Глуск. Янк. I, Жытк., р. Пціч Серб. 1915, Стол.). Тое ж пра́цвішча (Стаўбц. Прышч.), пра́цьва (БРС).

□ ур. Пра́цвішча (сенажаць) Стаўбц. (Прышч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)