працо́каць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
працо́каю |
працо́каем |
| 2-я ас. |
працо́каеш |
працо́каеце |
| 3-я ас. |
працо́кае |
працо́каюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
працо́каў |
працо́калі |
| ж. |
працо́кала |
| н. |
працо́кала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
працо́кай |
працо́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
працо́каўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
працо́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Цокаючы, прайсці, праехаць. Працокала па лесвіцы абцасікамі-цвічкамі жанчына. Хомчанка. Працокаў каванымі капытамі конь вазніцы, правёз у фаэтоне пышную даму ў футры, няйначай немку. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)