прахо́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прахо́дны прахо́дная прахо́днае прахо́дныя
Р. прахо́днага прахо́днай
прахо́днае		 прахо́днага прахо́дных
Д. прахо́днаму прахо́днай прахо́днаму прахо́дным
В. прахо́дны (неадуш.)
прахо́днага (адуш.)		 прахо́дную прахо́днае прахо́дныя (неадуш.)
прахо́дных (адуш.)
Т. прахо́дным прахо́днай
прахо́днаю		 прахо́дным прахо́днымі
М. прахо́дным прахо́днай прахо́дным прахо́дных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прахо́дны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і прахадны. У зацямнелым кутку каля праходнай будкі Антон прыпыніўся і не зводзіў вачэй з дзвярэй. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проходи́мый в знач. прил. прахо́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удобопроходи́мый лёгкапрахо́дны, лёгкі для прахо́ду; (проходимый) прахо́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пахадны́ ’шпаркі, хуткі’, ’зручны, ёмкі’, пахаднб ’цёпла, добра’ (лід., слонім., Сцяшк. Сл.). Да па‑ і ⁺ходны: ц.-слав. ходьнь, серб.-харв. hödan ’праходны, дасягальны’, славен. hóden ’ходкі’, ’праходны’, в.-луж. khódny ’ходкі’, польск. chodny ’тс’, прасл. хо!!!ьnъ()ь).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)