прафе́сар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прафе́сар прафе́сары
Р. прафе́сара прафе́сараў
Д. прафе́сару прафе́сарам
В. прафе́сара прафе́сараў
Т. прафе́сарам прафе́сарамі
М. прафе́сару прафе́сарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прафесу́ра, -ы, ж.

1. Пасада прафесара (кніжн.).

Атрымаць прафесуру.

2. зб. Прафесары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ардынату́ра, -ы, ж.

1. Пасада ардынатара або ардынарнага прафесара.

2. Род практычнай медыцынскай аспірантуры.

Клінічная а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прафе́сарстваваць, -твую, -твуеш, -твуе; -твуй; незак. (кніжн.).

Быць прафесарам, займаць пасаду прафесара.

|| наз. прафе́сарства, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прафе́сарства, ‑а, н.

Званне прафесара; знаходжанне на пасадзе прафесара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вака́нтны, -ая, -ае.

Пра пасаду, службовае месца: свабодны, нікім не заняты.

Вакантная пасада прафесара.

|| наз. вака́нтнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прафесу́ра, ‑ы, ж.

1. Званне, пасада прафесара.

2. зб. Прафесары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафе́сарстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Разм. Быць прафесарам, займаць пасаду прафесара. Прафесарстваваць у універсітэце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ардынату́ра, ‑ы, ж.

1. Род практычнай медыцынскай аспірантуры. Клінічная ардынатура.

2. Пасада ардынатара.

3. Уст. Пасада ардынарнага прафесара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафе́сарскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прафесара. Прафесарскае званне. // Такі, як у прафесара, уласцівы прафесару. Пісар быў чалавек сярэдніх год і меў прафесарскі выгляд — строгі, сур’ёзны і нават сярдзіты. Колас.

2. у знач. наз. прафе́сарская, ‑ай, ж. Пакой для адпачынку выкладчыкаў у памяшканні вышэйшай навучальнай установы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)