прафанава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прафану́ю прафану́ем
2-я ас. прафану́еш прафану́еце
3-я ас. прафану́е прафану́юць
Прошлы час
м. прафанава́ў прафанава́лі
ж. прафанава́ла
н. прафанава́ла
Загадны лад
2-я ас. прафану́й прафану́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прафану́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прафанава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прафану́ю прафану́ем
2-я ас. прафану́еш прафану́еце
3-я ас. прафану́е прафану́юць
Прошлы час
м. прафанава́ў прафанава́лі
ж. прафанава́ла
н. прафанава́ла
Загадны лад
2-я ас. прафану́й прафану́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прафанава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прафанава́ць сов. и несов., книжн. профани́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прафанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Апошліць (апашляць), па-невуцку сказіць (скажаць) што‑н. агульнапрынятае (ідэю, вучэнне, твор мастацтва і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафанава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прафанаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафанава́цца, ‑нуюся, ‑нуешся, ‑нуецца; незак.

Зал. да прафанаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

профани́ровать сов. и несов., книжн. прафанава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)