Verbum

анлайнавы слоўнік

прафанава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прафанава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прафанава́ць сов. и несов., книжн. профани́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прафанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Апошліць (апашляць), па-невуцку сказіць (скажаць) што‑н. агульнапрынятае (ідэю, вучэнне, твор мастацтва і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафанава́ць

(лац. profanare)

апашляць што-н., непачціва адносіцца да таго, што карыстаецца ўсеагульнай пашанай (напр. п. вучэнне).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прафанава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прафанаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафанава́цца, ‑нуюся, ‑нуешся, ‑нуецца; незак.

Зал. да прафанаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

профани́ровать сов. и несов., книжн. прафанава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

profanować

незак. прафанаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

desecrate

[ˈdesɪkreɪt]

v.t.

зьнеслаўля́ць, зьневажа́ць, прафанава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)