пратэста́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пратэста́нтка пратэста́нткі
Р. пратэста́нткі пратэста́нтак
Д. пратэста́нтцы пратэста́нткам
В. пратэста́нтку пратэста́нтак
Т. пратэста́нткай
пратэста́нткаю		 пратэста́нткамі
М. пратэста́нтцы пратэста́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратэста́нтка ж., рел. протеста́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратэста́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да пратэстант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратэста́нт¹, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто пратэстуе супраць чаго-н.

|| ж. пратэста́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пратэста́нт², -а, М -нце, мн. -ы, -аў м.

Паслядоўнік пратэстантызму.

|| ж. пратэста́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. пратэста́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

протеста́нтка пратэста́нтка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)