пратэжэ́, нескл., м. і ж., каго або чый (кніжн.).

Асоба, якая карыстаецца чыёй-н. пратэкцыяй.

Гэты юнак — ваш п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пратэжэ́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, нескланяльны

адз. мн.
Н. пратэжэ́ пратэжэ́
Р. пратэжэ́ пратэжэ́
Д. пратэжэ́ пратэжэ́
В. пратэжэ́ пратэжэ́
Т. пратэжэ́ пратэжэ́
М. пратэжэ́ пратэжэ́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пратэжэ́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. пратэжэ́ пратэжэ́
Р. пратэжэ́ пратэжэ́
Д. пратэжэ́ пратэжэ́
В. пратэжэ́ пратэжэ́
Т. пратэжэ́ пратэжэ́
М. пратэжэ́ пратэжэ́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пратэжэ́ нескл., м. и ж., книжн. протеже́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратэжэ́, нескл., м. і ж.

Кніжн. Той (тая), хто карыстаецца чыёй‑н. пратэкцыяй, апякунствам.

[Фр. protégé.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

протеже́ книжн. пратэжэ́ нескл., м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)