пратуха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пратуха́нне
Р. пратуха́ння
Д. пратуха́нню
В. пратуха́нне
Т. пратуха́ннем
М. пратуха́нні

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратуха́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

Тое, што і тухнуць².

|| зак. прату́хнуць, -не; прату́х, -хла.

|| наз. пратуха́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)