Прато́чнае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Прато́чнае
Р. Прато́чнага
Д. Прато́чнаму
В. Прато́чнае
Т. Прато́чным
М. Прато́чным

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прато́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прато́чны прато́чная прато́чнае прато́чныя
Р. прато́чнага прато́чнай
прато́чнае		 прато́чнага прато́чных
Д. прато́чнаму прато́чнай прато́чнаму прато́чным
В. прато́чны (неадуш.)
прато́чнага (адуш.)		 прато́чную прато́чнае прато́чныя (неадуш.)
прато́чных (адуш.)
Т. прато́чным прато́чнай
прато́чнаю		 прато́чным прато́чнымі
М. прато́чным прато́чнай прато́чным прато́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прато́чны, -ая, -ае.

1. гл. пратока.

2. Пра ваду, вадаём: цякучы, не стаячы.

Праточная вада.

Праточнае возера.

3. Які мае адносіны да руху струменя вадкасці або газу (спец.).

П. элемент (у пнеўмааўтаматыцы).

|| наз. прато́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)