пратазо́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пратазо́рка |
пратазо́ркі |
| Р. |
пратазо́ркі |
пратазо́рак |
| Д. |
пратазо́рцы |
пратазо́ркам |
| В. |
пратазо́рку |
пратазо́ркі |
| Т. |
пратазо́ркай
пратазо́ркаю |
пратазо́ркамі |
| М. |
пратазо́рцы |
пратазо́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пратазо́рка ж., астр. протозвезда́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пратазо́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Нябеснае цела, з якога ўтвараецца зорка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
протозвезда́ астр. пратазо́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)