пратазо́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пратазо́рка пратазо́ркі
Р. пратазо́ркі пратазо́рак
Д. пратазо́рцы пратазо́ркам
В. пратазо́рку пратазо́ркі
Т. пратазо́ркай
пратазо́ркаю		 пратазо́ркамі
М. пратазо́рцы пратазо́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратазо́рка ж., астр. протозвезда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратазо́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Нябеснае цела, з якога ўтвараецца зорка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратазорка

т. 13, с. 23

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

протозвезда́ астр. пратазо́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)