прасыха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прасыха́нне
Р. прасыха́ння
Д. прасыха́нню
В. прасыха́нне
Т. прасыха́ннем
М. прасыха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасыха́нне ср. просыха́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасыха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Тое, што і сохнуць (у 1 знач.).

Вясной зямля добра прасыхае.

Піць не прасыхаючы (піць спіртнога многа, увесь час).

|| наз. прасыха́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

просыха́ние прасыха́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)