прасты́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прасты́лы |
прасты́лая |
прасты́лае |
прасты́лыя |
| Р. |
прасты́лага |
прасты́лай
прасты́лае |
прасты́лага |
прасты́лых |
| Д. |
прасты́ламу |
прасты́лай |
прасты́ламу |
прасты́лым |
| В. |
прасты́лы (неадуш.)
прасты́лага (адуш.) |
прасты́лую |
прасты́лае |
прасты́лыя (неадуш.)
прасты́лых (адуш.) |
| Т. |
прасты́лым |
прасты́лай
прасты́лаю |
прасты́лым |
прасты́лымі |
| М. |
прасты́лым |
прасты́лай |
прасты́лым |
прасты́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прасты́лы в разн. знач. просты́вший; см. прасты́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прасты́лы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Які стаў халодным, астыў. Хутчэй сёрбаў.. [Адась] сваю, раніцаю звараную, прастылую вячэру. Калюга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
просты́вший
1. асты́лы;
2. прасты́лы, прасту́джаны; см. просты́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)