прасты́лы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Які стаў халодным, астыў. Хутчэй сёрбаў.. [Адась] сваю, раніцаю звараную, прастылую вячэру. Калюга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)