прастыва́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прастыва́ю |
прастыва́ем |
| 2-я ас. |
прастыва́еш |
прастыва́еце |
| 3-я ас. |
прастыва́е |
прастыва́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прастыва́ў |
прастыва́лі |
| ж. |
прастыва́ла |
| н. |
прастыва́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прастыва́й |
прастыва́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
прастыва́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прастыва́ць несов., в разн. знач. простыва́ть; см. прасты́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прастыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прастыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
простыва́ть несов.
1. (охлаждаться) астыва́ць, прастыва́ць;
2. (простужаться) прост. прастыва́ць, прасту́джвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)