прастыва́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прастыва́ю прастыва́ем
2-я ас. прастыва́еш прастыва́еце
3-я ас. прастыва́е прастыва́юць
Прошлы час
м. прастыва́ў прастыва́лі
ж. прастыва́ла
н. прастыва́ла
Загадны лад
2-я ас. прастыва́й прастыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прастыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)