прасту́каць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

Тое, што і выстукаць (у 2 знач.).

П. хвораму грудзі.

|| незак. прасту́кваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прасту́кванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасту́каць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прасту́каю прасту́каем
2-я ас. прасту́каеш прасту́каеце
3-я ас. прасту́кае прасту́каюць
Прошлы час
м. прасту́каў прасту́калі
ж. прасту́кала
н. прасту́кала
Загадны лад
2-я ас. прасту́кай прасту́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час прасту́каўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасту́каць сов.

1. в разн. знач. просту́кать;

п. тэкст запі́скі — просту́кать текст запи́ски;

п. хво́раму гру́дзі — просту́кать больно́му грудь;

па калідо́ры не́хта ~каў абца́самі — по коридо́ру кто́-то просту́кал каблука́ми;

2. простуча́ть;

п. малатко́м уве́сь дзень — простуча́ть молотко́м весь день

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасту́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што і без дап. Утварыць стук; паведаміць што‑н. умоўным стукам. // без дап. Прайсці, прабегчы са стукам. Па калідоры прастукаў абцасамі суседскі хлопчык. Корбан.

2. каго-што. Даследаваць стан унутраных органаў пры дапамозе лёгкага пастуквання (пальцамі ці малаточкам) па паверхні цела; выстукаць. Прастукаць хвораму грудзі.

3. што і без дап. Стукаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасту́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прастукваць — прастукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

просту́кать сов., в разн. знач. прасту́каць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасту́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прастукаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

простуча́ть сов.

1. (издать стук) прасту́каць, засту́каць; сту́кнуць;

2. (какое-то время) прасту́каць;

3. (проехать со стуком) прагрукаце́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасту́кваць несов., в разн. знач. просту́кивать; см. прасту́каць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)