праста́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. праста́чка праста́чкі
Р. праста́чкі праста́чак
Д. праста́чцы праста́чкам
В. праста́чку праста́чак
Т. праста́чкай
праста́чкаю		 праста́чкамі
М. праста́чцы праста́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праста́чка ж. проста́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праста́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да прастак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праста́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Тое, што і прасцяк.

|| памянш. прастачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| ж. праста́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прастачо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прастачо́к прастачкі́
Р. прастачка́ прастачко́ў
Д. прастачку́ прастачка́м
В. прастачка́ прастачко́ў
Т. прастачко́м прастачка́мі
М. прастачку́ прастачка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

проста́чка разг. прасця́чка, -кі ж., праста́чка, -кі ж.; (ограниченная) абмежава́ная, -най ж.; (недалёкая) недалёкая, -кай ж.; (глуповатая) дурнава́тая, -тай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)