праста́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
праста́ю |
праста́ем |
| 2-я ас. |
праста́еш |
праста́еце |
| 3-я ас. |
праста́е |
праста́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
праста́ў |
праста́лі |
| ж. |
праста́ла |
| н. |
праста́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
праста́й |
праста́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
праста́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праста́ць несов., разг. выпрямля́ть, прями́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Разм. Выпрамляць, выраўноўваць. [Грасыльда:] — Помню, сядзіць мой Валодзя на ўслончыку ля грубкі з малатком — цвікі прастае. Пташнікаў. Хлопцы засяроджана і размерана прасталі бляху. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Апраста́ць ’звольніць’, ’зрабіць пустым’. Гл. прастаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)