прасе́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прасе́ў прасе́вы
Р. прасе́ву прасе́ваў
Д. прасе́ву прасе́вам
В. прасе́ў прасе́вы
Т. прасе́вам прасе́вамі
М. прасе́ве прасе́вах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Прасе́ў, прасеў ’агрэх, прапушчаны пры сяўбе ўчастак’ (лудз., Сл. ПЗБ, Выг., ТС), прасеў ’тс’ (Мат. Маг.). Рус. прасее ’прасейванне; сяўба ўсяго насення, якое ёсць у сеялцы’, польск. przesiew ’прасяванне; сяўба’. Нулявы дэрыват ад прасяваць, прасаваць. Семантыка слова развілася пад уплывам так іх слоў, як пралік і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прасе́сці, ‑сядзе; пр. прасеў, ‑села; зак.

Прагнуўшыся, асесці, апусціцца. Столь прасела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасе́сці

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прася́дзе прася́дуць
Прошлы час
м. прасе́ў прасе́лі
ж. прасе́ла
н. прасе́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час прасе́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)