прарэ́зліва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
прарэ́зліва прарэ́злівей -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прарэ́зліва нареч. пронзи́тельно, ре́зко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прарэ́злівы, -ая, -ае.

1. Рэзкі на слых.

П. голас.

Прарэзліва (прысл.) крыкнуць.

2. Пра позірк: пільны, пранізлівы (разм.).

|| наз. прарэ́злівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зы́чно нареч. зы́чна, гу́чна, прарэ́зліва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пронзи́тельно нареч.

1. прані́зліва, прарэ́зліва;

пронзи́тельно визжа́ть прані́зліва (прарэ́зліва) вішча́ць;

2. прані́зліва;

3. прані́зліва; см. пронзи́тельный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ре́зко нареч.

1. рэ́зка;

2. рэ́зка; прарэ́зліва; см. ре́зкий;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заскрыгата́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; зак.

Пачаць скрыгатаць. // Азвацца скрогатам; праскрыгатаць. Раптам цягнік .. прарэзліва заскрыгатаў тармазамі і стаў. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наро́схліст, прысл.

Разм.

1. На ўсю шыр, насцеж. Праз адчыненыя наросхліст дзверы прарэзліва дзьмуў .. вецер. Шынклер.

2. Тое, што і наросхрыст. З вялікаю павагай глядзеў я на чалавека ў даўгім кажуху наросхліст. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напі́льнік, ‑а, м.

Інструмент у выглядзе стальнога бруска з насечкай, які ўжываецца для загладжвання металічнай, драўлянай і інш. паверхні. Працаваць напільнікам. □ З вясёлым перазвонам ляскалі і стукалі малаткі і молаты, прарэзліва шоргалі напільнікі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завішча́ць і завішчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Пачаць вішчаць. // Віскнуць, правішчаць, правішчэць. — Засада! — вырываючыся з нечаканых абдымкаў, завішчаў Селівон у дзікай роспачы. Паслядовіч. Святлана пачула, як прарэзліва, да болю ў вушах завішчэла бомба. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)