прапіса́цца, -ішу́ся, -ішашся, -і́шацца; -ішы́ся; зак.

Аформіць афіцыйным запісам сваё пражыванне дзе-н.

|| незак. прапі́свацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. прапі́ска, -і, ДМ -пісцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапіса́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прапішу́ся прапі́шамся
2-я ас. прапі́шашся прапі́шацеся
3-я ас. прапі́шацца прапі́шуцца
Прошлы час
м. прапіса́ўся прапіса́ліся
ж. прапіса́лася
н. прапіса́лася
Загадны лад
2-я ас. прапішы́ся прапішы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час прапіса́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапіса́цца сов. прописа́ться;

п. ў го́радзе — прописа́ться в го́роде

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапіса́цца, ‑пішуся, ‑пішашся, ‑таптацца; зак.

Аформіць прапіску. [Максім] прапісаўся ў міліцыі, адразу ўладкаваўся на працу. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прописа́ться прапіса́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапі́ска, -і, ДМ -пісцы, ж.

1. гл. прапісацца, прапісаць.

2. Рэгістрацыя месца жыхарства, а таксама адпаведная паметка ў пашпарце.

Атрымаць прапіску (таксама перан.: асталявацца, замацавацца; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапі́свацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прапісацца.

2. Зал. да прапісваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапі́свацца несов., возвр., страд. пропи́сываться; см. прапіса́цца, прапі́сваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жылпло́шча, ‑ы, ж.

Плошча дома, кватэры і пад., прызначаная для жылля; жыллёвая плошча. // Памяшканне для жылля, кватэра. Дэмабілізаваўся [генерал-маёр] і хоча жыць у Мінску, але, каб прапісацца, трэба знайсці вольную жылплошчу. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паручы́цель, ‑я, м.

Асоба, якая дала паруку, паручылася за каго‑, што‑н. Усе мясцовыя жыхары, якія згубілі свае дакументы, павінны былі падаць заявы, каб атрымаць часовыя пасведчанні і прапісацца ў дамавых кнігах. Толькі трэба было мець двух паручыцеляў. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)