прапе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Многа насыпаць перцу, насыціць перцам.

|| незак. прапе́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапе́рчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прапе́рчу прапе́рчым
2-я ас. прапе́рчыш прапе́рчыце
3-я ас. прапе́рчыць прапе́рчаць
Прошлы час
м. прапе́рчыў прапе́рчылі
ж. прапе́рчыла
н. прапе́рчыла
Загадны лад
2-я ас. прапе́рчы прапе́рчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час прапе́рчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапе́рчыць сов. пропе́рчить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапе́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Моцна наперчыць, насыпаць перцу ў што‑н. Праперчыць мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проперчи́ть сов., разг. прапе́рчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапе́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да праперчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапе́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад праперчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)