прапало́скваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прапало́скваю |
прапало́скваем |
| 2-я ас. |
прапало́скваеш |
прапало́скваеце |
| 3-я ас. |
прапало́сквае |
прапало́скваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прапало́скваў |
прапало́сквалі |
| ж. |
прапало́сквала |
| н. |
прапало́сквала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прапало́сквай |
прапало́сквайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
прапало́скваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прапало́скваць несов., в разн. знач. пропола́скивать; см. прапаласка́ць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прапало́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прапаласкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пропола́скивать несов. прапало́скваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прапало́сквацца, ‑аецца; незак.
Зал. да прапалоскваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прапало́сквацца несов., страд. пропола́скиваться; см. прапало́скваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Палака́ць ’паласкаць’ (Сцяшк. МГ, Бір. Джярж., Сл. ПЗБ), полокаць (ТС). Укр. полокати, ст.-слав. плакати, польск. płukać, в.-луж. płokać, чэш. plákati, plächatiх славац. pläkať, серб.-харв. плакати, плачем ’паласкаць, абмываць’, славен. plȃkati ’прапалоскваць’, балг. плакни ’паласкаю’. Прасл. роі- kati. Фасмер (3, 315) дапускае гукапераймальнае паходжанне, як і ў паласкаць (гл.). Параўн. яшчэ Махэк₂ (453), які ўказвае на першапачатковае значэнне ’біць (сябе ў грудзі)’. Сувязь з рус. плохой і плакаць (гл. Праабражэнскі, 2, 96) лічыцца сумніцельнай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)