прамё́рзлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прамё́рзлы прамё́рзлая прамё́рзлае прамё́рзлыя
Р. прамё́рзлага прамё́рзлай
прамё́рзлае		 прамё́рзлага прамё́рзлых
Д. прамё́рзламу прамё́рзлай прамё́рзламу прамё́рзлым
В. прамё́рзлы (неадуш.)
прамё́рзлага (адуш.)		 прамё́рзлую прамё́рзлае прамё́рзлыя (неадуш.)
прамё́рзлых (адуш.)
Т. прамё́рзлым прамё́рзлай
прамё́рзлаю		 прамё́рзлым прамё́рзлымі
М. прамё́рзлым прамё́рзлай прамё́рзлым прамё́рзлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамёрзлы

1. промёрзший, прозя́бший, продро́гший;

2. промёрзлый; промёрзший; см. праме́рзнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамёрзлы і праме́рзлы, -ая, -ае.

1. Які прамёрз.

Яны вярнуліся з дарогі галодныя і прамёрзлыя (прамерзлыя).

2. Замёрзлы, зледзянелы наскрозь.

Глыбока прамёрзлая (прамерзлая) зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамёрзлы і праме́рзлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прамёрз. Змучаныя, галодныя і прамёрзлыя так, што зуб на зуб не трапляў, перад світаннем падышлі да партызанскага атрада. Сяргейчык.

2. Які зацвярдзеў ад марозу на вялікую глыбіню. На шэрую прамёрзлую зямлю бязгучна і густа сыплецца першы снег. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праме́рзлы, см. прамёрзлы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мерзлата́, -ы́, ДМ -лаце́, ж.

Прамёрзлая глеба, прамёрзлы стан глебы.

Вечная м.

|| прым. мярзло́тны, -ая, -ае.

Мярзлотная станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праме́рзлы,

гл. прамёрзлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мерзлата́, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

Прамёрзлая глеба; прамёрзлы стан глебы. Вечная мёрзлага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мерзлата́ ’прамёрзлы стан глебы’ (ТСБМ). Як навуковы тэрмін узята з рус. мерзлота ’тс’. Да ме́рзнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зме́рзлы і змёрзлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які змёрз ад холаду; азяблы, акалелы. [Тэкля] пераначавала галодная і змерзлая. Бядуля.

2. Сапсаваны, пашкоджаны марозам. Змёрзлыя расліны. Змерзлая бульба.

3. Зацвярдзелы ад марозу, холаду; наскрозь прамёрзлы. Змерзлая зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)