прамыўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прамыўны́ прамыўна́я прамыўно́е прамыўны́я
Р. прамыўно́га прамыўно́й
прамыўно́е		 прамыўно́га прамыўны́х
Д. прамыўно́му прамыўно́й прамыўно́му прамыўны́м
В. прамыўны́ (неадуш.)
прамыўно́га (адуш.)		 прамыўну́ю прамыўно́е прамыўны́я (неадуш.)
прамыўны́х (адуш.)
Т. прамыўны́м прамыўно́й
прамыўно́ю		 прамыўны́м прамыўны́мі
М. прамыўны́м прамыўно́й прамыўны́м прамыўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамыўны́ промывно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамыўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які прызначаны, служыць для прамывання, прамыўкі. Прамыўны чан. Прамыўныя вежы.

2. у знач. наз. прамыўна́я, ‑ой, ж. Спец. Памяшканне, у якім адбываецца прамыўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамы́ць, -мы́ю, -мы́еш, -мы́е; -мы́ты; зак., што.

1. Ачысціць, мыючы, абліваючы, палошчачы.

П. рану.

П. страўнік (спец.). П. мазгі каму-н. (перан.).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра вадкасць: струменем, напорам прарабіць адтуліну, паглыбленне ў чым-н.

Вада прамыла дамбу.

3. Ачысціць (вадкасць) ад прымесей або, раствараючы і ўзбоўтваючы, аддзяліць лёгкія часцінкі ад цяжкіх (спец.).

П. залаты пясок.

4. Правесці які-н. час, мыючы што-н.

|| незак. прамыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прамыва́нне, -я, н. (да 1—3 знач.) і прамы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. прамыва́льны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.; спец.), прамыўны́, -а́я, -о́е (да 1—3 знач.), прамы́вачны, -ая, -ае і прамы́йны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

промывно́й техн. прамыўны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)