прамыславі́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прамыславі́к прамыславікі́
Р. прамыславіка́ прамыславіко́ў
Д. прамыславіку́ прамыславіка́м
В. прамыславіка́ прамыславіко́ў
Т. прамыславіко́м прамыславіка́мі
М. прамыславіку́ прамыславіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прамыславі́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які займаецца промыслам (у 1 і 2 знач.), паляўнічы (у 1 і 2 знач.).

2. Чалавек, які працуе на промыслах (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамыславі́к, -ка́ м. промыслови́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамысло́вец, -ло́ўца, мн. -ло́ўцы, -ло́ўцаў, м.

1. Уладальнік прамысловага прадпрыемства.

2. Тое, што і прамыславік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

промыслови́к разг. прамыславі́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)