прало́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прало́мны прало́мная прало́мнае прало́мныя
Р. прало́мнага прало́мнай
прало́мнае		 прало́мнага прало́мных
Д. прало́мнаму прало́мнай прало́мнаму прало́мным
В. прало́мны (неадуш.)
прало́мнага (адуш.)		 прало́мную прало́мнае прало́мныя (неадуш.)
прало́мных (адуш.)
Т. прало́мным прало́мнай
прало́мнаю		 прало́мным прало́мнымі
М. прало́мным прало́мнай прало́мным прало́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прало́мны проло́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прало́м, -у, м.

1. гл. праламаць.

1. мн. -ы, -аў. Адтуліна, праламанае месца.

Праломы ў сценах.

|| прым. прало́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)