пракі́снуць гл. кіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пракі́снуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пракі́сну пракі́снем
2-я ас. пракі́снеш пракі́снеце
3-я ас. пракі́сне пракі́снуць
Прошлы час
м. пракі́с пракі́слі
ж. пракі́сла
н. пракі́сла
Дзеепрыслоўе
прош. час пракі́сшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракі́снуць сов. проки́снуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракі́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. пракіс, ‑ла і пракіснуў, ‑нуда; зак.

Сапсаваццца ў выніку браджэння. Боршч пракіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́снуць, -ну, -неш, -не; кіс, кі́сла; -ні; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Рабіцца кіслым ад браджэння.

Смятана кісне ў цёплым месцы.

2. перан. Быць паніклым, вялым (разм.).

Не к. трэба, а сур’ёзна займацца чым-н. цікавым.

|| зак. пракі́снуць, -не; -кіс, -сла (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пракіса́ць, ‑ае.

Незак. да пракіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проки́снуть сов. пракі́снуць, мног. папракіса́ць, скі́снуць, укі́снуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папракіса́ць, ‑ае; зак.

Разм. Пракіснуць — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракіса́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пракісаць — пракіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакі́снуць, ‑не; зак.

1. Скіснуць, пракіснуць — аб усім, многім.

2. Кіснуць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)