пракідкі́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пракідкі́ |
пракідка́я |
пракідко́е |
пракідкі́я |
| Р. |
пракідко́га |
пракідко́й
пракідко́е |
пракідко́га |
пракідкі́х |
| Д. |
пракідко́му |
пракідко́й |
пракідко́му |
пракідкі́м |
| В. |
пракідкі́ (неадуш.)
пракідко́га (адуш.) |
пракідку́ю |
пракідко́е |
пракідкі́я (неадуш.)
пракідкі́х (адуш.) |
| Т. |
пракідкі́м |
пракідко́й
пракідко́ю |
пракідкі́м |
пракідкі́мі |
| М. |
пракідкі́м |
пракідко́й |
пракідкі́м |
пракідкі́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пракідкі́ разг. изворо́тливый, проны́рливый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пракідкі́, ‑ая, ‑ое.
Абл. Які знаходзіць выхад з цяжкіх абставін; знаходлівы, пранырлівы, прабіўны. Хто як здолее, той так і жыве. Спрытны і пракідкі — асабліва калі яшчэ і пашанцуе, — забагацее. Кудраўцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пракідкі́ ’які знаходзіць выхад з цяжкіх абставін; знаходлівы, пранырлівы, прабіўны’ (ТСБМ). Гл. кідкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
изворо́тливый выкру́тлівы; (ловкий) спры́тны, спра́ўны; пракі́дкі; (увёртливый) вёрткі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)