пракі́даць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Правесці які-н. час, кідаючы што-н.

Паўдня пракідаў пясок на будоўлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пракі́даць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пракі́даю пракі́даем
2-я ас. пракі́даеш пракі́даеце
3-я ас. пракі́дае пракі́даюць
Прошлы час
м. пракі́даў пракі́далі
ж. пракі́дала
н. пракі́дала
Загадны лад
2-я ас. пракі́дай пракі́дайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пракі́даўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракіда́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пракіда́ю пракіда́ем
2-я ас. пракіда́еш пракіда́еце
3-я ас. пракіда́е пракіда́юць
Прошлы час
м. пракіда́ў пракіда́лі
ж. пракіда́ла
н. пракіда́ла
Загадны лад
2-я ас. пракіда́й пракіда́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пракіда́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракіда́ць несов.

1. (сквозь что-л.) пробра́сывать, проки́дывать;

2. в др. знач. пробра́сывать;

1, 2 см. пракі́нуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракі́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Расчысціць, вызваліць, кідаючы ў бакі тое, чым што‑н. засыпана, загрувашчана. — Трэ было б.. сцежку да склепа пракідаць.. Замяло, дык цяпер ні прыступу. Калюга.

2. Кідаць некаторы час. Пракідаць лапатай зямлю цэлы дзень.

пракіда́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да пракі́даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пракіда́ць ’кідаць праз што-небудзь; не пападаць, прамахвацца; прапускаць’ (ТСБМ), пракіда́цца, пракідваць, пракідаваць ’запраўляць ежу чым-небудзь’ (брасл., Сл. ПЗБ), пракінуць ’заправіць, засмачыць’ (мядз., Сл. ПЗБ), пракіняны (аб ежы) ’запраўлены’ (паст., в.-дзв., Сл. ПЗБ), пракі́нуты ’тс’ (івян., даўг., Сл. ПЗБ), пракіда́цца ’трапляцца’, ’прачынацца’ (ТС), про́кідзь ’заправа’ (Сл. ПЗБ). Параўн. укр. прокида́тися ’трапляцца; прачынацца’. Да кідаць (гл.). У значэнні ’запраўляць ежу’ калька літ. pramèsti ’пракідваць; запраўляць, прыпраўляць (ежу)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пракі́даны прочи́щенный; см. пракі́даць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

1. Незак. да пракі́даць.

2. Незак. да пракінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Про́кідзь ’заправа, закраса’ (Сл. ПЗБ). Гл. пракідаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прокида́ть сов., в разн. знач., разг. пракі́даць, мног. папракіда́ць, папракі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)