пракро́чыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пракро́чу пракро́чым
2-я ас. пракро́чыш пракро́чыце
3-я ас. пракро́чыць пракро́чаць
Прошлы час
м. пракро́чыў пракро́чылі
ж. пракро́чыла
н. пракро́чыла
Загадны лад
2-я ас. пракро́ч пракро́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час пракро́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракро́чыць сов., в разн. знач. прошага́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракро́чыць, ‑крочу, ‑крочыш, ‑крочыць; зак.

1. Прайсці крокам. — І толькі выйшла я на шашу і зялёнай абочынай пракрочыла наперад, як чую ззаду шум матора. Кавалёў.

2. Крочыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шагать сов., разг. (пройти какое-л. расстояние) пракро́чыць, прайсці́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прошага́ть сов.

1. (пройти) прайсці́, пракро́чыць;

2. (некоторое время) прахадзі́ць;

он всю ночь прошага́л по ко́мнате ён усю́ ноч прахадзі́ў па пако́і.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)