Verbum

анлайнавы слоўнік

пракле́йванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракле́йванне ср. прокле́ивание, прокле́йка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракле́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. праклейваць — праклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракле́іць, -е́ю, -е́іш, -е́іць; -е́ены; зак.

1. што. Прамазаць слоем клею.

2. Правесці які-н. час клеючы.

|| незак. пракле́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. пракле́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (да 1 знач.) і пракле́йванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прокле́ивание пракле́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прокле́йка ж.

1. (действие) пракле́йка, -кі ж., пракле́йванне, -ння ср.;

2. в др. знач. пракле́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)