пракламава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

Урачыста аб’явіць (аб’яўляць), абвясціць (абвяшчаць).

|| наз. пракламава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пракламава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пракламу́ю пракламу́ем
2-я ас. пракламу́еш пракламу́еце
3-я ас. пракламу́е пракламу́юць
Прошлы час
м. пракламава́ў пракламава́лі
ж. пракламава́ла
н. пракламава́ла
Загадны лад
2-я ас. пракламу́й пракламу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пракламу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракламава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пракламу́ю пракламу́ем
2-я ас. пракламу́еш пракламу́еце
3-я ас. пракламу́е пракламу́юць
Прошлы час
м. пракламава́ў пракламава́лі
ж. пракламава́ла
н. пракламава́ла
Загадны лад
2-я ас. пракламу́й пракламу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пракламава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракламава́ць сов. и несов. проклами́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракламава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак.

Кніжн. Абвясціць (абвяшчаць), аб’явіць (аб’яўляць). Пракламаваць канстытуцыя).

[Ад лац. proclamare — абвяшчаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пракламава́ць ’абвесціць (абвяшчаць), аб’явіць (аб’яўляць)’ (ТСБМ). З польск. proklamować ’тс’, якое у сваю чаргу ўзыходзіць да лац. proclamare < clamare ’зваць, клікаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пракламава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пракламаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проклами́ровать сов. и несов., книжн. пракламава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Праклама́цыя ’агітацыйны лісток палітычнага зместу’ (ТСБМ). Праз рус. проклама́ция або польск. proklamacja < лац. prōclāmātiō (параўн. пракламаваць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)