пракалупа́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пракалупа́ю пракалупа́ем
2-я ас. пракалупа́еш пракалупа́еце
3-я ас. пракалупа́е пракалупа́юць
Прошлы час
м. пракалупа́ў пракалупа́лі
ж. пракалупа́ла
н. пракалупа́ла
Загадны лад
2-я ас. пракалупа́й пракалупа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пракалупа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракалупа́ць сов.

1. (сделать дырку) проковыря́ть; проколупа́ть;

2. (нек-рое время) проковыря́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракалупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Калупаючы, зрабіць адтуліну ў чым‑н. Саўка пракалупаў нажом шырэй шчылінку і зрабіў з яе вочка, праз якое можна было глядзець сёе-тое з таго, што рабілася ў лесе. Колас.

2. і без дап. Калупаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракалупа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

1. Калупаючы, зрабіць адтуліну ў чым-н.

П. ямку ў лёдзе.

2. і без дап. Калупаць некаторы час.

|| незак. пракалу́пліваць, -аю, -аеш, -ае і пракалу́пваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| аднакр. пракалупну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні.

пракаменці́раваць гл. каменціраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

проковыря́ть сов., разг.

1. пракалупа́ць, мног. папракалу́пліваць, папракалу́пваць;

2. (некоторое время) пракалупа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракалу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пракалупаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракалу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пракалупаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проколупа́ть сов., прост. пракалупа́ць, мног. папракалу́пваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракалупа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пракалупаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракалупа́ны разг. проковы́рянный; проколу́панный; см. пракалупа́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)