празо́рца, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў.

Чалавек, надзелены здольнасцю яснабачання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

празо́рца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. празо́рца празо́рцы
Р. празо́рцы празо́рцаў
Д. празо́рцу празо́рцам
В. празо́рцу празо́рцаў
Т. празо́рцам празо́рцамі
М. празо́рцу празо́рцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

празо́рца м. и ж. (о мужчине) яснови́дец, яснови́дящий; (о женщине) яснови́дица, яснови́дящая

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

празо́рца, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Чалавек, надзелены здольнасцю яснабачання. [Маці] ведала, што гэтак усё і будзе. Словам — яна — празорца. Масарэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яснови́дец празо́рлівы, -вага м., празо́рца, -цы м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самна́мбул, ‑а, м. і самна́мбула, ‑ы, м. і ж.

1. Хваравіты на самнамбулізм; лунацік.

2. Тое, што і празорца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яснови́дица, яснови́дящая сущ. празо́рлівая, -вай ж., празо́рца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Візіянер ’чалавек, які мае схільнасць да галюцынацый’ (БРС). Запазычана з франц. visionnaire ’празорца, дзівак’ < лац. visto ’бачанне’ праз польскую мову. Сюды ж візіянерка, візіянерскі (БРС), візіянерства (КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

яснови́дящий

1. прил. празо́рлівы;

2. сущ. празо́рлівы, -вага м., празо́рца, -цы м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)