празва́ць, -заву́, -заве́ш, -заве́; -завём, -завяце́, -заву́ць; -заві; -зва́ны; зак., каго-што.

Даць мянушку.

Яго празвалі катом.

|| незак. празыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

празва́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. празаву́ празавё́м
2-я ас. празаве́ш празавяце́
3-я ас. празаве́ празаву́ць
Прошлы час
м. празва́ў празва́лі
ж. празва́ла
н. празва́ла
Загадны лад
2-я ас. празаві́ празаві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час празва́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

празва́ць сов. (дать прозвище) прозва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

празва́ць, ‑заву, ‑завеш, ‑заве; ‑завём, ‑завяце; зак., каго-што.

Даць мянушку. Сын быў рыжы, і яго яшчэ малым празвалі Рыжы Пятрук. Карпюк. У Малінаўцы.. [Юзіка] за высокі рост, сілу і грубы голас празвалі Громам. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празыва́ць гл. празваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

празыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да празваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празва́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад празваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прозва́ть сов. (дать прозвище) празва́ць, даць мяну́шку (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Празве́ўкі ’мянушкі’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Ад празваць ’даць мянушку’ < зваць з суф. ‑еўка (параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 62, 89).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)